اقامتگاه بوم گردی ساتیار در روستای ساتیاری و در منطقه اورامانات استان کرمانشاه واقع شده است. این اقامتگاه فعالیت حرفه ای خود را با دریافت مجوز رسمی از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان در سال ۱۳۹۴ آغاز نموده است. اقامتگاه ساتیار به شکل خانوادگی مدیریت می شود و همیشه تلاش می شود تا با معرفی و نمایش ویژگی های فرهنگی و معیشتی مردم منطقه (به عنوان نمونه موسیقی، رقص کردی یا هَلپَرکِه، احیا و نمایش آیین ها و سنن قدیمی از جمله نوروز و جشن انار، تجربه بازی های محلی، تجربه مشارکت در فعالیت های ساکنین روستا از جمله دامداری، باغداری و پختن غذاهای محلی، گشت های روستایی و ...) و معرفی جدابیت های محیطی و طبیعی منطقه، از یک طرف لحظاتی خوش و تجربه ای رضایت بخش برای گردشگران ایجاد شود و از طرفی با رونق صنعت گردشگری پایدار شاهد اشتغالزایی و رفاه جوامع روستایی باشیم.

روستای ساتیاری به عنوان یکی از روستاهای شهرستان پاوه با 600 نفر جمعیت (165 خانوار) در فاصله 5 کیلومتری شمال شرقی شهر باینگان (مرکز بخش)، 25 کیلومتری جنوب غربی شهر پاوه (مرکز شهرستان) و در فاصله 125 کیلومتری غرب شهر کرمانشاه (مرکز استان) واقع شده است. 

روستای ساتیاری یکی از قدیمیترین و کهنترین روستاهای منطقه میباشد. در فرهنگ لغت دهخدا ساتیاری به معنی دوست، یار و رفیق خوب آمده است. درباره وجه تسمیه ساتیاری تفاسیر و نظرات متفاوتی 

وجود دارد. یکی از مهمترین این تفاسیر عبارت است از : 

کلمه ساتیاری متشکل از دو کلمه سات و یاری است. سات در زبان کردی به معنای زمان و یاری به معنی بازی و تفریح می باشد. همچنین اسم ساتیاری بیانگر اتحاد، مشارکت و همیاری پیشنیان روستا بوده و تا امروز هم این ویژگی ها از صفات بارز اهالی روستا می باشد.

البته روستای ساتیاری اسم دیگری هم دارد که اهالی روستا در بین خود بیشتر آن را به کار می برند. 

"هیتمان" (Hetman) اگرچه اسم دوم و محلی روستا است اما قدمت و پیشینه بیشتری دارد و در واقع می توان گفت که اسم قدیمی روستا است. هیتمان یک واژه اورامی (هورامی) و از هیت و مان تشکیل شده و به معنی مکان و محل کشاورزی می باشد (مان به معنی مکان و هیت به معنی شخم زدن و کشاورزی). در گذشته های بسیار دور مردم روستا برای گذران معیشت خود بیشتر زمین های مناسب کوهستان های اطراف روستا را با گاوآهن شخم می زدند و محصولاتی چون گندم، جو و ذرت را به عمل می آوردند.

روستای ساتیاری در محدوده کوهستانی و در دامنه سه کوه بلند استقرار یافته و بافتی متمرکز و متراکم دارد. خانه های روستا در شیبی ملایم و به شکل پلکانی ساخته شده اند، به طوری که بام هر خانه اش نقش حیاط خانه دیگر را بازی می کند. مصالح به کار رفته در اکثر خانه های قدیمی روستا شامل سنگ، چوب و گل است. مهمترین ویژگی خانه های قدیمی روستا هماهنگی آنها با محیط اطراف است. به طوری که سقف مسطح خانه ها با دیوارهای سنگی و گلی همرنگ طبیعت، کمال درهم آمیزی فضای کالبدی روستا با محیط طبیعی اطراف را نشان می دهد.

مردم روستای ساتیاری به زبان کردی (جافی سورانی) سخن می گویند و پوشش آنها همانند سایر مناطق هورامان کردی است. امروزه درآمد بیشتر مردم روستای علاوه بر امور خدماتی بیشتر از طریق فعالیتهای دامداری و باغداری تأمین می شود. گروهی از روستاییان نیز در تولید صنایع دستی اشتغال دارند. شرایط مساعد آب، خاک و اقلیم، باغداری در روستا را رونق داده و گردو، انگور سیاه، توت سفید، انار، بادام، انجیر و گلابی از جمله محصولات آن است. به دلیل وجود مراتع سرسبز و حاصلخیز دامداری در روستا از رونق چشمگیری برخوردار بوده و انواع محصولات دامی ارگانیک مانند شیر، ماست، کره، پنیر، کشک و روغن حیوانی تولید و به فروش می رسد. گیوه (کلاش/Klaash)،ساخته های دستی چرم (از جمله کیف پول، کیف دستی، کیف موبایل و جاکلیدی و ...)، تابلوفرش و قالی نیز از جمله صنایع دستی روستای ساتیاری میباشد.

مهمترین منابع و ظرفیت های گردشگری روستای ساتیاری :

معماری پلکانی (روستای ساتیاری از معماری و بافت بسیار زیبایی برخوردار است. ساختار پلکانی روستا مانند سایر روستاهای هورامان در نوع خود کم نظیر است. معماریی که مهمترین ویژگی آن بام خانه جلویی به عنوان حیاط خانه پشتی مورد استفاده قرار می گیرد)