هنر ارغوان‌بافی توسط اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان پاوه احیا شد و در حال حاضر طرفداران زیادی در نقاط مختلف کشور پیدا کرده است.
ارغوان بافی از گذشته های دور هنر تولید ملزومات زندگی با ترکه های چوب در منطقه پاوه و اورامانات بوده که به دست فراموشی سپرده شده بود.
مردان کُرد با صبر و حوصله ترکه های چوب را در دستان زحمت کش و هنرمندشان به انعطاف و نرمش در می آوردند، تا از دسته بافته های چوبی خود سبدی برای انداختن به آب و ماهیگیری بسازند یا توشه ای از انار و انجیر را جابجا کنند. سنگ و کلوخ بنای خانه ای را بر پشت احشامش سوار و جابجا کند، مجمعی برای دستفروش کوچه های شهر بسازد، یک طبق جهاز عروسی شود و یا دم کُنی کدبانوی خانه باشد.
با از بین رفتن این کاربری ها این صنعت دستی نیز منسوخ شده بود، اما خوشبختانه با ورود گردشگران به این منطقه و ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی به یکی از کاربردی ترین کالاهای صنایع دستی هم در کرمانشاه و هم در سایر استان‌ها کشور شده است.
رونق این حرفه سبب شد، تا مسئولین به فکر احیا و توسعه آن با استفاده از توانمندی چندین اساتید در قید حیات این هنر منحصر به فرد شوند.
احیای هنر ارغوان بافی، توسعه پایدار صنایع دستی را به دنبال داشته است
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان پاوه در این خصوص به روابط عمومی این اداره کل گفت: «خلاقیت و نوآوری سبب شده تا این هنر متناسب با نیاز های روز متحول و کاربریهای بیشتری پیدا کند، تا جایی که در تزیینات معماری روستایی مثل نمای خانه های روستایی وباغچه ها و گلدانهای تزئینی بلوارها و میادین شهر،سبد خرید، قاب عکس و آیینه و...مورد استفاده قرار گیرد.»
هادی شریفی اظهار داشت: «خاستگاه رویش درخت ارغوان شرق مدیترانه است و از طریق سیاحان به ایران آورده شده است، که در حال حاضر از درختان بومی منطقه پاوه و اورامانات محسوب می شود.»
او افزود: «این درخت با طول بیش از ١٢ متر دارای مقاومت بالا و نیازهای اکولوژیکی پایینی است و ویژگی و زیبایی منحصر به فرد این درختچه سبب شده، تا به عنوان گیاهی زینتی در کلیه معابر و باغات و خانه های روستایی به عنوان یک گیاه زینتی کشت شود.»
او افزود: «این گیاه جلوه گر شکوفه های بهاری و برگهای پاییزی‌اش گردشگران را مسحور تماشای خود می سازد و زیباقامتی و رنگارنگی این درخت همواره در معرض قاب دوربین های عکاسی هنرمندان و گردشگران قرار می گیرد. »
این مسئول در ادامه اظهار داشت: «احیای سنت ارغوان بافی، توسعه پایداری صنایع دستی بومی و حفظ محیط زیست هورامان را به دنبال داشته است، چرا که سبب پیشنهاد کاشت پنج هزار اصله نهال ارغوان در شهرستان پاوه در مسیر سد داریان و همچنین مسیر گردشگری نودشه و هجیج جهت باز رویانی جمعیت های گیاهی و گونه‌های ارغوان را شده است. »
ثبت ملی ارغوان بافی
او خاطرنشان کرد: «خوشبختانه وجود هنرمندان و اساتیدی چون درویش ابراهیم یوسفی و استاد وهاب دهقانی در روستای داریان که با ترکه های نازک ارغوان سبدسازان متبحر که با تنوع در کاربری در شکل و اندازه این محصولات باعث شد تا این اثر در فهرست ملی کشور قرار گیرد. »
شریفی در ادامه با بیان اینکه تلاش برای استانداردسازی این رشته دیرباز ادامه دارد، بیان داشت: «این رشته، کارآفرینان جوان را مجذوب خود برای تولید دستاوردهای متنوع ساخته است و مشاغل خانگی و کارگاهی حاصل از آن رو به افزایش است. »
او همچنین اضافه کرد: «قابل حمل بودن مواد اولیه، دسترسی آسان به چوب درخت ارغوان از دیگر امتیازات برای توسعه ارغوان بافی در عرضه در نمایشگاه ها و فروشگاه های صنایع دستی است. »
رئیس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان پاوه در خاتمه تصریح کرد: «هرساله هنرمندان از شهرستان پاوه به نقاط مختلف کشور برای آموزش و ترویج این صنعت به سایر نقاط کشور اعزام می شوند، که در آینده نزدیک این صنعت دست فراگیر شده و امید است که به یکی از مهم‌ترین صادرات کشور تبدیل شود. »