مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کرمانشاه از انتشار نتایج پژوهش‌های باستان‌شناسان در سکونتگاه 10 هزار ساله دامداران دوره نوسنگی در منطقه کرمانشاه خبر داد.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کرمانشاه، داریوش فرمانی گفت: با توجه به گزارشی که از نتایج کاوش یک سکونتگاه دامداران اولیه دوره نوسنگی در کرمانشاه بدست آمده است، قدمت اطلاعات آن در خصوص شیوه زندگی و معیشت دامداران اولیه ساکن در دشت‌های کرمانشاه به بیش از 10 هزار سال باز می‌گردد.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کرمانشاه با بیان اینکه این سکونتگاه کهن در تپه قزانچی در شمال غربی شهر کرمانشاه واقع شده است، افزود: این دستاورد مربوط به کاوش‌های انجام شده توسط مرجان مشکور و حسین داوودی در سال ۱۳۹۷ است که نتایج آن اکنون منتشر شده است.
او با اعلام اینکه تیمی از متخصصین حوزه‌های مختلف باستان‌شناسی در طول پنج سال گذشته بقایای باستان‌شناسی به‌دست آمده از این کاوش را بررسی و مطالعه کرده‌اند، گفت: از این محوطه پنج نمونه زغال چوب به روش رادیوکرین سال‌یابی شدند که نشان‌دهنده تاریخ‌هایی در نیمه دوم هزاره نهم پیش از میلاد هستند.
فرمانی تصریح کرد: مطالعات محیطی متخصصین در این محوطه نشان داده که در فاصله بین 10 هزار تا 10هزار و 500 سال پیش این سکونتگاه روی پشته‌ای کم ارتفاع در نزدیکی رودخانه قره‌سو و در محیطی تالابی شکل‌گرفته است.
او گفت: نتایج این کاوش نشان از قدمت و پیشینه بسیار کهن تاریخی و تمدنی استان کرمانشاه است.
بر اساس نتایج این کاوش با توجه به بررسی استخوان‌های جانوری یافت شده توسط متخصصین نشان می‌دهد که ساکنین قزانچی از گله‌های اهلی بز نگهداری می‌کردند و هم‌زمان از منابع غذایی رودخانه‌ای مثل ماهی، خرچنگ و نرم تنان دوکفه‌ای هم استفاده می‌کردند. همچنین با بررسی قطعات زغال و دانه‌های گیاهی سوخته توسط یک گیاه باستان شناس نشان داده که بادام و پسته کوهی و گندمیان بخش دیگری از خوراک ساکنان روستای اولیه را تشکیل می‌داده است.
همچنین کاوش‌ها نشان داده با توجه به نبود بقایای معماری مشخص مثل دیوار خشتی و همین‌طور بقایای زیاد خاکستر، سطوح پا خورده و شواهد دیگر به نظر می‌رسد که این پشته طبیعی مجاور رودخانه به‌طور فصلی مورد سکونت دامداران اولیه بوده که کپرهایی از نی و شاخه برای سکونت خود برپا می‌کردند. این دامداران اولیه احتمالاً در فصول بهار و تابستان و اوایل پاییز در این محل مستقر می‌شدند و از چراگاه‌های اطراف برای دام‌ها و از منابع خوراکی رودخانه‌ای و دانه‌های خوراکی استفاده کرده و در فصول سردتر به مناطق کم ارتفاع‌تر کوچ می‌کردند.
لازم به ذکر است که علاوه بر آثار دوره نوسنگی، آثاری از سکونت‌های متأخرتر مربوط به دوره مس‌سنگی جدید و دوره مفرغ میانی در این کاوش‌ها یافت شده است. سکونتگاه‌های دوره نوسنگی هم‌دوره قزانچی در منطقه کرمانشاه تپه آسیاب و شیخی آباد هستند که هر دو کاوش شده‌اند.